எனக்கு பொதுவாகவே திரைப்படங்கள் பார்ப்பது பிடிக்கும். நிறைய படங்கள் பார்க்க நிறைய பிடிக்கும். திரைப்படங்கள் பொழுதுபோக்கிற்காக மட்டுமே எடுக்கபடுபவை என்பதில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. பொழுதுபோக்கு அதில் ஒரு அம்சம். அவ்வளவே. அந்த எல்லையையும் தாண்டி பல படிப்பினைகள் அதில் உள்ளது. எல்லாவற்றையும் தாண்டி திரைப்படம் பார்ப்பது ஒரு ரசனை சார்ந்த விஷயம்.
சில படங்கள் திரைக்கு வருவதற்கு ஒருசில மாதங்களுக்கு முன்பிரிந்தே, அந்த படம் சார்ந்த ஒரு உற்சாகம் நம்மிடயே தொற்றிகொள்வது உண்டு. அந்த படம் பற்றியே தெரிந்திராத நாம், அதைபற்றிய பல திட்டமிடலும், யூகங்களுடனும் நாட்களை கடத்த ஆரம்பித்துவிடுவோம். இது ஒரு உற்சாகமான மனநிலை. சமுதாயத்தில், தொழிலில், குடும்பத்தில் உள்ள பல அழுத்தத்திற்கு இடையையும் நம்மை நகர்த்தி கொண்டு போவது இதுபோன்ற சில காரணிகளேயன்றி வேறொன்றுமில்லை. திரைப்படங்கள் ஒருவிதமான உந்துசக்தி என்பது என்னுடைய புரிதல்.
திரைப்படம் ஆக்குதல் ஒரு கலையென்றால், அதை ரசிப்பது அதைவிட பெரிய கலையாக இருக்கவேண்டும். திரைத்துறை என்ற ஒரு பிரம்மாண்டமான கட்டமைப்பிற்கு, வியாபாரத்திற்கு நம்முடைய ரசனை அடித்தளமாக இருக்கிறது. நாம் பார்க்கும், ரசிக்கும் படங்கள் ஒருவாறாக நம்மை அடையாளபடுத்தி விடுகிறது.
திரைஅரங்கில் படங்கள் பார்ப்பது மட்டுமே நிறைவான பார்த்தல் அனுபவத்தை தருகிறது என்பது என் அனுமானம். நான் பொதுவாகவே படம் ஆரம்பிப்பதற்கு பதினைந்து நிமிடங்களுக்கு முன்பே எனது இருக்கையில் சங்கமித்துவிடுவேன். ஒருவிதமாக திரைபடத்தை ரசிப்பதற்கு என்னை தயார்படுத்தும் மனநிலை இது. படம் ஆரம்பித்த பின்னும் சிலர் அரங்கிற்குள் வருவதை நான் பலமுறை பார்த்திருக்கிறேன். சிலர் பதட்டத்தோடும், சிலர் அலட்சியதோடும் நுழைவார்கள். இவர்கள் ரயில் நிலையத்திற்கோ, விமானத்திற்கோ இப்படி செல்வதை நினைத்து கூட பார்க்க மாட்டார்கள். திரைப்படம் தானே என்ற அலட்சியம் மட்டுமே காரணம். Tarantino, Nolan போன்றவர்களின் படங்களிற்கு 45 நிமிடங்களுக்கு பிறகு வருவது எந்தமாதிரியான ஒரு ரசனை என்று எனக்கு புரியவில்லை. வந்தபிறகும் pop cornகு என்ன flavour சேர்த்து வாங்க வேண்டும், lunch எங்கே சாப்பிடுவது போன்ற முடிவுகளை மிகசத்தமாக எடுக்கிறார்கள். பலர் செல்பேசியில் பேசுவதற்காகவே வருகிறார்கள் போல. இதற்கு ரசனை வேண்டும் என்று நான் எதிர்பார்க்கவில்லை, குறைந்தபட்சம் ஒரு சுயஒழுக்கம் மட்டுமே போதுமானது. படத்தை கைதட்டி, விசிலடித்து பார்ப்பதும் ரசனையின் ஒரு வெளிப்பாடே. அதில் தவறில்லை. அது அனைவரையும் ரசனையின் ஒரு மைய புள்ளியில் நம்மை இருத்திவிடுகிறது.
பலருக்கு இது பொழுதுபோக்கு மட்டுமே, மிகச்சிலருக்கு இது உணர்வு சார்ந்த/வாழ்க்கை சார்ந்த விஷயம். படங்களை ரசிப்போம், ரசிக்க செய்வோம்.
நன்றி.
சில படங்கள் திரைக்கு வருவதற்கு ஒருசில மாதங்களுக்கு முன்பிரிந்தே, அந்த படம் சார்ந்த ஒரு உற்சாகம் நம்மிடயே தொற்றிகொள்வது உண்டு. அந்த படம் பற்றியே தெரிந்திராத நாம், அதைபற்றிய பல திட்டமிடலும், யூகங்களுடனும் நாட்களை கடத்த ஆரம்பித்துவிடுவோம். இது ஒரு உற்சாகமான மனநிலை. சமுதாயத்தில், தொழிலில், குடும்பத்தில் உள்ள பல அழுத்தத்திற்கு இடையையும் நம்மை நகர்த்தி கொண்டு போவது இதுபோன்ற சில காரணிகளேயன்றி வேறொன்றுமில்லை. திரைப்படங்கள் ஒருவிதமான உந்துசக்தி என்பது என்னுடைய புரிதல்.
திரைப்படம் ஆக்குதல் ஒரு கலையென்றால், அதை ரசிப்பது அதைவிட பெரிய கலையாக இருக்கவேண்டும். திரைத்துறை என்ற ஒரு பிரம்மாண்டமான கட்டமைப்பிற்கு, வியாபாரத்திற்கு நம்முடைய ரசனை அடித்தளமாக இருக்கிறது. நாம் பார்க்கும், ரசிக்கும் படங்கள் ஒருவாறாக நம்மை அடையாளபடுத்தி விடுகிறது.
திரைஅரங்கில் படங்கள் பார்ப்பது மட்டுமே நிறைவான பார்த்தல் அனுபவத்தை தருகிறது என்பது என் அனுமானம். நான் பொதுவாகவே படம் ஆரம்பிப்பதற்கு பதினைந்து நிமிடங்களுக்கு முன்பே எனது இருக்கையில் சங்கமித்துவிடுவேன். ஒருவிதமாக திரைபடத்தை ரசிப்பதற்கு என்னை தயார்படுத்தும் மனநிலை இது. படம் ஆரம்பித்த பின்னும் சிலர் அரங்கிற்குள் வருவதை நான் பலமுறை பார்த்திருக்கிறேன். சிலர் பதட்டத்தோடும், சிலர் அலட்சியதோடும் நுழைவார்கள். இவர்கள் ரயில் நிலையத்திற்கோ, விமானத்திற்கோ இப்படி செல்வதை நினைத்து கூட பார்க்க மாட்டார்கள். திரைப்படம் தானே என்ற அலட்சியம் மட்டுமே காரணம். Tarantino, Nolan போன்றவர்களின் படங்களிற்கு 45 நிமிடங்களுக்கு பிறகு வருவது எந்தமாதிரியான ஒரு ரசனை என்று எனக்கு புரியவில்லை. வந்தபிறகும் pop cornகு என்ன flavour சேர்த்து வாங்க வேண்டும், lunch எங்கே சாப்பிடுவது போன்ற முடிவுகளை மிகசத்தமாக எடுக்கிறார்கள். பலர் செல்பேசியில் பேசுவதற்காகவே வருகிறார்கள் போல. இதற்கு ரசனை வேண்டும் என்று நான் எதிர்பார்க்கவில்லை, குறைந்தபட்சம் ஒரு சுயஒழுக்கம் மட்டுமே போதுமானது. படத்தை கைதட்டி, விசிலடித்து பார்ப்பதும் ரசனையின் ஒரு வெளிப்பாடே. அதில் தவறில்லை. அது அனைவரையும் ரசனையின் ஒரு மைய புள்ளியில் நம்மை இருத்திவிடுகிறது.
பலருக்கு இது பொழுதுபோக்கு மட்டுமே, மிகச்சிலருக்கு இது உணர்வு சார்ந்த/வாழ்க்கை சார்ந்த விஷயம். படங்களை ரசிப்போம், ரசிக்க செய்வோம்.
நன்றி.
Very nice write-up. Waiting for our favourite movies and discussing various aspects of it after watching are always very interesting and give us a break from our daily hustle life.
ReplyDeleteI could relate most part of the blog with my own experience which made reading this all the more enjoyable. Very good flow! Paragraph segmentation is really good by keeping one idea per paragraph! Keep writing, Hope to read more! All the best!!